Ik ben vroeger nooit echt bezig geweest met schilderen of tekenen, geen idee dus of ik dat überhaupt wel kon. Maar toen mijn vader 14 jaar geleden overleed kreeg ik, kort daarna het idee, dat ik moest gaan schilderen. Mijn vader was gek op de natuur en dan voornamelijk vogels, mijn kinderen noemden hem dan ook opa vogel. Kort nadat hij was overleden zag ik ineens overal vogels. Op de gekste momenten zag ik ze, ze vielen me op. Toen ik tegen iemand aan het mopperen was dat ik al een paar dagen geen (speciale) vogel had gezien werd ik aangevlogen door twee eenden. Naar mijn idee vliegen eenden wel eens , maar vooral niet te vaak want daar zijn ze te “lui” voor. Maar goed ik moest er wat mee, met die vogels, schilderen dus. De eerste werken leken nergens op en verdwenen de prullenbak in. maar al doende leert men.
ik begon het schilderen steeds leuker te vinden om te doen, maar ik wist ook wel dat als ik echt wat moois wilde maken, ik toch wel wat lessen zou kunnen gebruiken. Ik ben begonnen met lessen bij een galerij aan de walstraat in Deventer. Daar heb ik schilderijen gemaakt die ik mooi genoeg vond om aan de muur te hangen. Daarna heb ik 3 jaar schilderlessen gevolgd bij art-Partout ook in Deventer. Dit is echt foto schilderen, tenminste zo noem ik het , dus realistisch. Hier heb ik veel technieken geleerd, maar vooral leren kijken, misschien wel het belangrijkste …..
Realistisch is mooi en leuk om te doen, maar ik kan er dan niet altijd mijn fantasie en gevoel in kwijt. En dat is wat ik soms nodig heb , mijn gevoel op doek/papier zetten. Vooral toen bleek dat ik kinderen met autisme had , moest dat gevoel op papier. Daar hebben in het denken alleen al heel wat uurtjes gezeten, want hoe zet je dat in vredesnaam op papier. Uiteindelijk ben ik maar gewoon wat gaan proberen en ineens ontstond er iets … recht uit mijn hart.
titel: afzetten, frustratie maar vooral houden van … 
titel: afzetten, frustratie maar vooral houden van …
Dat zijn gevoelens die , zeker een aantal jaar geleden , wel de boventoon voerde. Ja je kind zet zich tegen je af, omdat je hem/haar niet altijd begrijpt. En wat is het toch vreselijk frustrerend dat je constant voor je kind moet vechten tegen MEN die het niet snapt. Steeds maar weer uitleggen, en dan nog he … Maar je doet het desnoods honderd duizend keer omdat je zoveel van ze houd
altijd zit je hoofd maar vol met allerlei vragen vragen die je niet opgelost krijgt elke keer weer raak je in paniek paniek die je niet wilt voelen je raakt de grip op realiteit kwijt je houd je vast aan details je maakt je eigen realiteit de fantasie en werkelijkheid lopen door elkaar wanhopig opzoek naar duidelijkheid en begrip in een wereld die niet te begrijpen is voor jou
Tekenen doe ik veel de laatste tijd, het schilderen staat even op een laag pitje. Heerlijk rustig aan tafel met mijn papier, potloden, stiften en natuurlijk een kop koffie. Wat ik maak is heel verschillend, de ene keer zentangle de andere keer gebruikt ik mijn watercollor stiften of gewoon alleen potloden. Het is maar net waar ik zin in heb. Soms wil ik iets vertellen met mijn tekeningen, maar vaak maak ik iets omdat ik iets gezien heb wat ik mooi vind